سینماهای تهران

سینما ستاره آبی

آدرس:حوالی میدان گرگان (شهید نامجو فعلی)

سینما ستاره آبی به روایت بهروز تورانی:

.در اوایل دهه چهل در بیابان بین بازار میوه و قله توچال کم کم تک تک خانه هایی ساخته می شد

ومحله های گل و گشاد و بی در و پیکر شکل می گرفت.در همین روزگار برای مزید تمدن در قسمت 

شرقی خیابانی که میدان را از یک طرف به وحیدیه و از طرف دیگر به سه راه زندان وصل می کرد،

سینمایی ساخته شد.سینمای ستاره آبی.سینمای ستاره آبی که باز شد،باز هم برای مزید _هرچه 

بیشتر!_تمدن،کم کم آن بازار میوه را تعطیل کردند و آقایان لات ها را هم به نحو موثر تمشیت دادند

و بازار میوه کوچک تری ،یک ایستگاه پایین تر،در خیابان گرگان بر پا کردند.

سینمای ستاره آبی که حالا دیگر وجود ندارد،اوایل یک مجموعه فیلم های متفاوت ایرانی مثل توفان 

در شهر ما و شب نشینی در جهنم را نشان داد و بعد در چند دوره ،چند مجموعه از فیلم های جواهر

نشان فارسی آورد که هیچ جای دیگر گیر نمی آمد.می گفتند انبار یک آقای زرتشتی را یک جا خریده

است.فیلم ها همه قدیمی بودند اما کپی ها همه نو بود.

لیلی و مجنون که نمی توانم با خاطر جمعی بگویم ایرانی بود یا هندی،یکی از،عجایب سینمای ستاره آبی

بود.پوستر و آفیش و همه چیزش هندی بود.تیتراژ و عناوین پایانی اش روی شن هنوز یادم است.

موسیقی اش هنوز توی گوشم است و از صداها،خاطره شنیداری شفافی دارم.به قول آرتیست فیلم

گوزن ها:(تو چه یادته،با وفا!)

از آن مجموعه غیر از لیلی و مجنون لاله و مراد را هم یادم می آید که بعدها نسخه ایرانی اش را هم 

ساختند.

.هر چه بود آن فیلم ها در تلطیف فضای خشن میدان ثریا خیلی موثر واقع شدند.فیلم ها بچه های

دبیرستان محمدعلی فروغی را که نزدیک ترین مدرسه به سینمای ستاره آبی بود تقریبا یک جا عاشق

کردند.حدود چهارصد مجنون دلخسته ،با سرهای نمره دو زده شده که بیرون پرده لیلایی نداشتند.

چند ماهی به کمک همین فیلم ها شمال خیابان گرگان و دور و بر بازار میوه سابق که از فرط زد و خورد

و یقه بگیری به تکزاس شهرت داشت ،تبدیل به محله شیدایان بیدل شد و .

.سینمای ستاره آبی تا مدت ها بعد که اول سینمای فیروزه در خیابان خواجه نظام الملک ،بعد یک 

سینمای دیگر در خیابان نظام آباد(که اسمش یادم نیست) و بالاخره سینمای کوچ در خود میدان ثریا

افتتاح شد،تنها سینمای آن حوالی بود.بعد از آن هم با بلیت یک تومان و پانزده ریال ،ارزان ترین 

سینمای آن منطقه باقی ماند.بعدها در همان حوزه جغرافیایی سینماهای نپتون ،موناکو و مونت کارلو

و پاسیفیک هم افتتاح شدند که گرچه غیر از این آخری هیچ یک آن قدرها که آدم دلش می خواست

بزرگ و باشکوه نبودند.هیچکدام شان هم به اندازه ستاره آبی محقر و محروم نبودند.ستاره آبی چه 

در بیرون سالن ،چه در سالن انتظار و چه در داخل سالن نمایش تقریبا هیچ تزئیناتی نداشت.یک 

سالن انتظار و یک بالکن کوچک داشت و در داخل سالن تابستان ها یک کولر پر سر و صدا و زمستان ها 

یک بخاری نفتی خیلی بزرگ که با نفت کوره کار می کرد روشن بود.بالای گیشه دو تا چراغ نئون قرمز 

مایل به صورتی داشت و سر در سینما چراغ های نئون قرمز و آبی که تا مدت ها چشمکی هم می زدند

اما بعدها همینطور یک نواخت شب ها روشن  و روزها خاموش بودند.نوجوانی دوران رویا پروری و 

غرور و بلند پروازی است.وقتی سینما پاسیفیک با صندلی های مخمل راحت و آن چراغ های کوچک 

سبز رنگ کنار ردیف ها و آن اختلاف سطح ردیف لژ خانوادگی افتتاح شد،در یک غروب بارانی چراغ های

ستاره آبی در ذهن من برای همیشه خاموش شد

از کتاب:از لاله زار که می گذرم،نوشته ی بهروز تورانی،چاپ اول ،انتشارات2017 ،H&S،Media

صفحه های 7و8و9و10.

سینما هروی سنتر(پردیس سینمایی هروی سنتر)

آدرس :میدان هروی،خیابان ،نبش خیابان نازک.

واقع در طبقه ی سوم هروی سنتر

مالک:محمد نادری

مدیر:سعید اژدرپور

تاسیس:افتتاح 1397.03.23

ظرفیت:سه سالن جمعا 355نفر به شرح ذیل

سالن فرهنگ :200نفر،سالن هنر:85نفر،سالن اندیشه 70نفر

تلفن:26752413و26752382

سینما دزاشیب

آدرس :نیاوران،خیابان دزاشیب،خیابان عمار،کوچه ی مهر،پارک مهر.

/dezashib.club/cinema

مالک:هزینه ی اولیه توسط شهرداری تهران تامین شده و تجهیز سالن

توسط بهره بردار و موسسه ی سینما شهر انجام شده است.

بهره بردار:علی قیس

ظرفیت:حدود 300نفر

تلفن:26455264

این سینما جزیی از مجموعه ی فرهنگی ورزشی دزاشیب است که 

عملیات اجرایی آن از سال 1384آغاز شد و سالن سینمای آن در تاریخ 

1396.01.24 با اکران فیلم ماجرای نیمروز افتتاح شد.

سینما باغ کتاب (پردیس سینمایی باغ کتاب)

آدرس :بزرگراه شهید حقانی،ورودی کتابخانه ی ملی،باغ کتاب تهران

تاسیس:افتتاح 1396/11/25

مالک:

مدیر:سعید طباطبایی

ظرفیت:جمع 10سالن 1300نفر به شرح ذیل،سالن یک:480نفر ،سالن 

دو:193نفر ،سالن سه:50نفر ،سالن چهار:30نفر،سالن پنج:29نفر،

سالن شش:23نفر،سالن هفت:131نفر ،سالن هشت:115نفر،سالن نه:

118نفر،سالن ده:131نفر.

تلفن:88657165

سینما مگامال(پردیس سینمایی مگامال)

آدرس:شهرک اکباتان ،فاز 2،جنب مترو

آدرس اینترنتی:www.megamallcinema.com

تلفن :44634233

مدیر عامل مجتمع مگامال:سیدمجتبی شفیعی

مدیر سینما:محمدقنبری

ظرفیت:10سالن با ظرفیت 1400نفر

این سینما روز جمعه 1396.02.22 با نمایش فیلم نهنگ عنبر 2 آغاز به کار کرد.

سینما تک فرهنگسرای نیاوران

آدرس:خیابان پاسداران ،روبروی پارک نیاوران،فرهنگسرای نیاوران

مالک :وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

تلفن:22287081

تاسیس:1356

ظرفیت:سالن خلیج فارس262نفر و سالن گوشه109نفر

ساخت فرهنگسرای نیاوران در سال 1355 شروع و در سال 1356 به اتمام رسیده است.

سالن اصلی(خلیج فارس)دارای 262 صندلی است و هم به عنوان سالن سینما و هم برای

اجرای تئاتر،کنسرت موسیقی و برگزاری سمینار،همایش و نشست های تخصصی از آن 

استفاده می شود.همچنین در این سالن کلیه تجهیزات سمعی و بصری برای انواع برنامه های

ذکر شده پیش بینی شده است.

سالن گوشه ،این سالن با ظرفیت 109 صندلی در انتهای حیاط مرکزی و بین دو ساختمان قرار

گرفته و دو ساختمان را به هم متصل می کند و برای برگزاری فعالیت های گوناگون از جمله

اجرای نمایش  و کلاس های آموزشی آماده سازی شده است.

اطلاعات فوق خلاصه شده از:معرفی فرهنگسرای نیاوران در شمال تهران

از سایت:seetehran.com،مورخ 1397.01.17

خبر آغاز فعالیت سینما تک فرهنگسرای نیاوران به نقل از خبرگزاری مهر:

سعید رستمی مدیر سینماتک فرهنگسرای نیاوران در گفتگو با خبرنگار مهر

درباره فعالیت های این مرکز گفت:فعالیت های اولیه سینما تک فرهنگسرای 

نیاوران از خردادماه با نمایش فیلم های عباس کیا رستمی و با کسب اجازه

از او آغاز شد.

.رستمی با اشاره به ضرورت ایجاد سینما تک فرهنگسرای نیاوران عنوان کرد:

ضرورت ایجاد سینماتک در فرهنگسرای نیاوران این بود که در این محدوده 

سینما و سینماتک خاصی وجود نداشت.

خلاصه شده از خبر خبرگزاری مهر،مورخ 1395.07.11

mehrnews.com/news/3777495

این مرکز در سال های 1395و 1396 در نشست های خود فیلم هایی مانند:

مرگ یزدگرد،بمانی،مادیان،مرثیه،عمل کشتن،و هشت نفرت انگیز و.

را مورد نمایش و بررسی قرار داده است.

در حال حاضر (1398) برنامه ی نمایش فیلم ندارد.

سینما ستاره آبی

آدرس:خیابان پازوکی(نهم آبان)،بین میدان نامجو(گرگان)،و بزرگراه امام علی (ع)،پلاک های 168تا174فعلی

مالک:دکتر حسن جناب زاده

طی گفتگو با جناب آقای غلامی از همسایگان سینما در تاریخ 1398.01.22 متوجه شدم که این سینما

قبل از سال 1348تعطیل شده است،چون ایشان از سال 1348در این محل مغازه ی تلفن سازی الهام

را دایر کرده اند و از آن زمان سینما تعطیل بوده است.

سینما ستاره آبی به روایت بهروز تورانی:

.در اوایل دهه چهل در بیابان بین بازار میوه و قله توچال کم کم تک تک خانه هایی ساخته می شد

ومحله های گل و گشاد و بی در و پیکر شکل می گرفت.در همین روزگار برای مزید تمدن در قسمت 

شرقی خیابانی که میدان را از یک طرف به وحیدیه و از طرف دیگر به سه راه زندان وصل می کرد،

سینمایی ساخته شد.سینمای ستاره آبی.سینمای ستاره آبی که باز شد،باز هم برای مزید _هرچه 

بیشتر!_تمدن،کم کم آن بازار میوه را تعطیل کردند و آقایان لات ها را هم به نحو موثر تمشیت دادند

و بازار میوه کوچک تری ،یک ایستگاه پایین تر،در خیابان گرگان بر پا کردند.

سینمای ستاره آبی که حالا دیگر وجود ندارد،اوایل یک مجموعه فیلم های متفاوت ایرانی مثل توفان 

در شهر ما و شب نشینی در جهنم را نشان داد و بعد در چند دوره ،چند مجموعه از فیلم های جواهر

نشان فارسی آورد که هیچ جای دیگر گیر نمی آمد.می گفتند انبار یک آقای زرتشتی را یک جا خریده

است.فیلم ها همه قدیمی بودند اما کپی ها همه نو بود.

لیلی و مجنون که نمی توانم با خاطر جمعی بگویم ایرانی بود یا هندی،یکی از،عجایب سینمای ستاره آبی

بود.پوستر و آفیش و همه چیزش هندی بود.تیتراژ و عناوین پایانی اش روی شن هنوز یادم است.

موسیقی اش هنوز توی گوشم است و از صداها،خاطره شنیداری شفافی دارم.به قول آرتیست فیلم

گوزن ها:(تو چه یادته،با وفا!)

از آن مجموعه غیر از لیلی و مجنون لاله و مراد را هم یادم می آید که بعدها نسخه ایرانی اش را هم 

ساختند.

.هر چه بود آن فیلم ها در تلطیف فضای خشن میدان ثریا خیلی موثر واقع شدند.فیلم ها بچه های

دبیرستان محمدعلی فروغی را که نزدیک ترین مدرسه به سینمای ستاره آبی بود تقریبا یک جا عاشق

کردند.حدود چهارصد مجنون دلخسته ،با سرهای نمره دو زده شده که بیرون پرده لیلایی نداشتند.

چند ماهی به کمک همین فیلم ها شمال خیابان گرگان و دور و بر بازار میوه سابق که از فرط زد و خورد

و یقه بگیری به تکزاس شهرت داشت ،تبدیل به محله شیدایان بیدل شد و .

.سینمای ستاره آبی تا مدت ها بعد که اول سینمای فیروزه در خیابان خواجه نظام الملک ،بعد یک 

سینمای دیگر در خیابان نظام آباد(که اسمش یادم نیست) و بالاخره سینمای کوچ در خود میدان ثریا

افتتاح شد،تنها سینمای آن حوالی بود.بعد از آن هم با بلیت یک تومان و پانزده ریال ،ارزان ترین 

سینمای آن منطقه باقی ماند.بعدها در همان حوزه جغرافیایی سینماهای نپتون ،موناکو و مونت کارلو

و پاسیفیک هم افتتاح شدند که گرچه غیر از این آخری هیچ یک آن قدرها که آدم دلش می خواست

بزرگ و باشکوه نبودند.هیچکدام شان هم به اندازه ستاره آبی محقر و محروم نبودند.ستاره آبی چه 

در بیرون سالن ،چه در سالن انتظار و چه در داخل سالن نمایش تقریبا هیچ تزئیناتی نداشت.یک 

سالن انتظار و یک بالکن کوچک داشت و در داخل سالن تابستان ها یک کولر پر سر و صدا و زمستان ها 

یک بخاری نفتی خیلی بزرگ که با نفت کوره کار می کرد روشن بود.بالای گیشه دو تا چراغ نئون قرمز 

مایل به صورتی داشت و سر در سینما چراغ های نئون قرمز و آبی که تا مدت ها چشمکی هم می زدند

اما بعدها همینطور یک نواخت شب ها روشن  و روزها خاموش بودند.نوجوانی دوران رویا پروری و 

غرور و بلند پروازی است.وقتی سینما پاسیفیک با صندلی های مخمل راحت و آن چراغ های کوچک 

سبز رنگ کنار ردیف ها و آن اختلاف سطح ردیف لژ خانوادگی افتتاح شد،در یک غروب بارانی چراغ های

ستاره آبی در ذهن من برای همیشه خاموش شد

از کتاب:از لاله زار که می گذرم،نوشته ی بهروز تورانی،چاپ اول ،انتشارات2017 ،H&S،Media

صفحه های 7و8و9و10.

سینما ستاره  آبی به روایت جلیل ملک زاده:

اولین فیلمی که در سینما دیدید کدام فیلم بود؟سال 1344گنج قارون را در سینما فیروزه در خیابان

خواجه نظام الملک دیدم.9 سالم بود که برادرم مرا به دیدن آن فیلم برد.برادرم در سینما ستاره آبی

در خیابان 9 آبان کار می کرد.او مرا به آن سینما برد و در سال 1346 در 11 سالگی در آنجا مشغول به 

کار شدم.کارهایی مثل زدن پوستر،کنترل تماشاچی،چسباندن عکس در اطراف سینما جزو کارهای من 

بود.یک تومان حقوق می گرفتم.بعد به سینما قصر طلایی در میدان گرگان رفتم

از گفتگوی رومه ی همشهری با جلیل ملک زاده،ضمیمه ی 6و7همشهری،شماره ی 208،صفحه ی 4،

مورخ1394.11.08